ห้องนอนน่าจะเป็นพื้นที่แรกของใครหลายคน ที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นเจ้าของ
ภาพถ่ายศิลปินที่แปะอยู่บนผนัง หนังสือที่วางอยู่บนชั้น สร้อยคอที่แขวนอยู่บนลูกบิดประตู พรมที่ปกคลุมไปด้วยขนแมว พื้นที่สี่เหลี่ยมนี้เล่าให้เราฟังถึงตัวตนของผู้อยู่อาศัย ผ่านร่องรอย สิ่งของ ทั้งที่ผ่านการคัดสรรมาอย่างตั้งใจ และเป็นไปเองตามธรรมชาติและกาลเวลา
นี่คือห้องนอนขนาด 3×3 เมตร ล้อมด้วยโปสการ์ด ภาพวาด ยึดด้วยเทปสีสันสดใส โต๊ะทำงานริมหน้าต่างที่ปิดด้วยม่านสีขาว
เราอยู่ในห้องนอนของ แองเจิ้ล ณัฐนิชา พิมพ์พาพ์ ศิลปินนักวาดอิสระ
“ตอนนั้นช่วงประมาณ ม.3 ม.4 ก็แบบอยากมีห้อง รู้สึกเป็นสาวอะไรงี้ อยากมีห้องส่วนตัว อายุ 15 ได้บัตรประชาชนก็คือแยกห้องเลย”
ปกติใช้ห้องนี้ทำอะไรบ้าง
“ก็ทำงาน แต่งตัว นอน ฟังเพลง ดูหนัง อ่านหนังสือ คุยกับแฟน บางทีถ้าไม่อยากลงข้างล่างก็ออกกำลังกายในห้องนอน โยคะ บางทีก็บนเตียงเลย บางทีก็เต้น ร้องเพลงเสียงดังๆ ออกมา เป็นพื้นที่ที่ได้เป็นตัวเอง ไม่มีใครตัดสินต่อว่า หรือแซวว่าเสียงไม่ดี
“ที่สำคัญคือได้พัก รู้สึกสงบ บางทีก็ชอบเหม่อลอยในห้อง แบบไม่คิดอะไรเลย”
ในห้องมีของสะสมอะไรไหม
“ตอนนี้ที่สะสมเหมือนมีแค่สติกเกอร์กับเทป Masking Tape แล้วก็หนังสือ ชอบใช้งานเทปน่ารักๆ เวลาติดจดหมาย โปสการ์ด พัสดุ เราก็จะชอบใช้ แล้วมันก็จะมีนักวาดที่เขาทำขึ้นมาแล้วเราก็ชอบ อยากสะสม ลายมันน่ารัก แต่เมื่อก่อนเราสะสมบัตรเติมเงินนะ แบบสมัยเด็กๆ เลย เมื่อก่อนสะสมอะไรที่เป็นขยะเว้ย ไอ้ที่หนีบขนมปัง ที่มันจะมีวันที่บอก ชอบสะสมอันนั้น เพิ่งทิ้งไปเอง”
คิดว่าตัวเองเป็นคนแบบไหน
“เราว่าเราเป็นคนใส่ใจคนอื่นมาก แบบเก็บรายละเอียดเยอะมาก ขี้กังวล”
ก็เลยชอบเก็บอะไรพวกเล็กๆ ด้วยหรือเปล่า
“ใช่ อะไรเล็กๆ จิ๋วๆ”
คิดว่าห้องนี้เหมือนตัวเองแค่ไหน
“เรารู้สึกว่าก็ค่อนข้างเหมือน เพราะมันเป็นดีเทลอะ แบบของกระจุกกระจิกเต็มไปหมด ของสะสม ของใช้ ส่วนใหญ่ก็ค่อนข้างเห็นชัดเลย แบบเดินเข้าไปก็เห็นเลยว่าอะไรอยู่ตรงไหน เป็นคนค่อนข้างเปิดเผยด้วย”
“เราว่ามันเหมือนในแง่นั้น แต่ถ้าถามว่าเหมือนเราตอนนี้ทั้งหมดมั้ย เรารู้สึกว่าเราโตขึ้นแล้วอะ แต่ว่าห้องเรามันยังอยู่ในวัยประมาณ 18 19 มันยังเป็นวัยรุ่นอยู่ ยังไม่ค่อยโต ในความชอบ ความสนใจของเราตอนนี้”
ความฝันกับ Multiverse
“เราว่าตอนเด็กๆ เราไม่มีความฝันเลยว่ะ คือรู้ว่าชอบศิลปะ แต่ไม่รู้ว่ามันทำอะไรได้บ้าง เหมือนเราไม่ได้ค่อยไขว่คว้าด้วย แล้วโรงเรียนมันก็ไม่ได้มาบอกว่าพอเธอชอบศิลปะ แล้วเธอเป็นอะไรได้บ้าง ถ้าใน Multiverse เราอยากเป็นคนเท่ๆ ว่ะ เท่แบบมั่นใจในตัวเอง แบบกล้า เรารู้สึกว่าถ้าเราเป็นคนมั่นใจในตัวเองกว่านี้ เราคงไปถึงจุดนั้นได้อะ ที่มันสุด
“เรารู้สึกว่าตอนนี้เราอยากเป็นดอกไม้ที่ผลิบานในที่ที่เป็นของตัวเอง ที่ที่เรา belong อะ อยากปลดแอกจากตัวตนกล้าๆ กลัวๆ ไม่มั่นใจ ถ้าพูดเป็นอาชีพ จริงๆ เป็นนางแบบก็น่าจะได้อยู่นะ”
รวินทร์ สุจฉายา ช่างภาพอิสระ และอาจารย์พิเศษ ต้อนรับเราด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง
“มาเลย รกหน่อยนะ เรายังไม่ได้เก็บห้อง”
ก่อนจะเปิดประตูพาเราเข้าห้องนอนของเขา
‘จัมเปอร์’ แมวสามขาตรงเข้ามาทักทาย แล้วเดินไปนั่งตรงที่ประจำ
รวินทร์ ย้ายมาอยู่ในห้องนี้ในช่วงเรียนมหาวิทยาลัย จากตอนเด็กๆ นอนร่วมห้องเดียวกันกับพี่ชาย
ในห้องมีของสะสมอะไรบ้าง
“เราว่าเราซื้อไปเรื่อย คือเป็นคนชอบหลายอย่าง แต่หลักๆ ที่สะสมจริงๆ น่าจะเป็นหนังสือ ก็จะเป็นหนังสือภาพ แนวแฟชั่น portrait ซึ่งเป็นแนวงานที่เราถ่าย แต่ก็ไม่ใช่แค่หนังสือภาพถ่ายอย่างเดียว จะมีพวกของเล่น โปสเตอร์ งานศิลปะของคนรู้จัก มี DVD ด้วย หนัง เพลง เป็นยุคที่เราโตมา คือยังอินอะไรเก่าๆ อยู่ แต่ก็ไม่ได้มีเยอะมากถ้าเทียบกับคนอื่น”
วันที่ไม่ได้ออกไปทำงาน ใช้เวลาอยู่ในห้องนี้เยอะไหม
“อยู่ทั้งวัน จริงๆ ก็กำลังจะทำห้องทำงานใหม่แยกออกมา อันนี้เราว่ามันอยู่ใกล้เตียงนอนเกินไป เวลาทำงานก็จะทำไม่ได้นาน แต่ส่วนใหญ่เราไม่ค่อยอยู่ติดบ้าน ก็จะออกไปข้างนอกมากกว่า ช่วงหลังนี้จะมีสอนออนไลน์ นั่งอยู่มุมนี้เลย”
การที่เป็นคนไม่ชอบอยู่ในห้อง แล้วห้องนอนยังเป็น safe zone ของเราไหม
“เรียกว่าเป็นพื้นที่พักผ่อน ในวันที่เราเหนื่อยมากๆ จริงๆ ที่นี่ก็เป็น best place แต่สำหรับเรา เราว่าไม่ใช่บ้านก็คน เป็นที่ๆ เราอยู่แล้วอุ่นใจ”
คิดว่าตัวเองเป็นคนแบบไหน
“เราว่าเราเป็นคนตรงไปตรงมา คิดไรก็พูด อยากทำไรก็ทำ น่าจะเป็นอย่างนั้น แต่ก็ตามกาลเทศะนะ ติดเพื่อน ชอบไปเจอผู้คน”
คิดว่าห้องนี้เหมือนตัวเองไหม
“คิดว่าน่าจะเหมือนนะ มันก็ดูรกๆ เซอร์ๆ เป็นคนชอบอะไรหลากหลาย ห้องมันก็เลยจะมั่วไปหมด”
ความฝันกับ Multiverse
“เราว่าความฝันเรามันเปลี่ยนทุกๆ 5 ปี คือเราไม่ได้ตั้งความฝันของเราไว้ไกลขนาดนั้น เราสนุกกับระหว่างทาง ตอนเราเรียบจบเราอยากเป็นช่างภาพ ก็ได้เป็นแล้ว แต่พอตอนนี้เราก็มองว่าความสุขมันคืออะไร เราไปเจอสิ่งใหม่ๆ แล้วเราก็อิน เช่น จักรยาน ตอนนี้เราอยากเปิดร้านจักรยาน แบบที่รวมของหลายๆ อย่าง ของเล่นเอย นู่นนี่ แล้วก็ทำงานถ่ายรูปควบคู่ไปด้วย เราว่าเราทำอะไรก็ได้อะ คือความชอบเราเยอะมาก ตื่นเต้นกับอะไรที่ได้ทำ คนรอบข้างก็มีอิทธิพลกับเรา”
พ้นจากประตูเข้ามา ต่างจาก 2 ห้องก่อนที่เจ้าของได้สร้างเรื่องราวไว้หลายปี “เพิ่งย้ายมาอยู่ได้อาทิตย์เดียว ยังไม่ค่อยมีอะไรนะ” แคท ศุภวรรณ คำเภา Teacher assitant และครูสอนพิเศษ บอกกับเรา แคทเพิ่งย้ายมาอยู่ใกล้ที่ทำงาน จะได้ไม่เสียเวลาเดินทาง
เราเริ่มบทสทนาด้วยการถามถึงห้อนนอนที่บ้านก่อน
“น่าจะม.5 ตอนนั้นเหมือนติวศิลปะจะเข้ามหาลัย แล้วต้องทำการบ้านหนักมาก เลยอยากจะมีห้องตัวเองที่สามารถปั่นงานได้ทั้งคืน โดยที่ไม่ต้องไปรบกวนพ่อแม่”
ช่วงแรกที่ย้ายมานอนคนเดียวรู้สึกอย่างไร
“รู้สึกสบายใจ เพราะว่ามันไม่ต้องรบกวนใคร จะนอนกี่โมง จะทำอะไรก็ได้ เป็นส่วนตัวขึ้นด้วย ก็อยู่ห้องนั้นมาตลอด จนหลังช่วงเรียนจบเราก็ไปอเมริกา 1 ปี น้องก็เลยขอห้องนั้นไปใช้แทน แล้วเราก็ย้ายไปอยู่ห้องนึงที่ใหญ่กว่า”
ตอนที่ไปอเมริกาต้องไปนอนกับรูมเมต แล้วเป็นอย่างไรบ้าง
“จริงๆ ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรื่องพื้นที่นะ เหมือนอยู่กันคนละมุม อยู่ในมุมของตัวเองไป ส่วนใหญ่เราจะเข้าไปในห้องนอนก็ตอนที่เราจะนอนจริงๆ คือมันจะมีห้องออฟฟิศที่เข้าไปนั่งได้ ไปใช้ชีวิตในนั้น คนนี้ (รูมเมต)ก็จะอยู่ในห้องนอน ส่วนเราก็จะอยู่ในออฟฟิศ จนกว่าจะนอนเราถึงจะกลับเข้ามา จริงๆ ห้องนอนมันเป็นส่วนตัว มันก็ดีกว่า”
ไม่ทำงานในห้องนอน
“ถ้าเป็นที่บ้านจะเป็นห้องรับแขก เพราะว่าห้องนอนไม่ได้มีโต๊ะทำงานอะไรจริงจัง รู้สึกว่าอยู่ในห้องนอนแล้วมันไม่ใช่ฟีลทำงาน จะอยากไปนอนกลิ้งอะไรงี้ ไม่ได้อยากทำงาน”
มาถึงห้องที่เพิ่งย้ายมา
แล้วพอย้ายมาอยู่นี่ (อะพาร์ตเมนต์) คิดว่าจะได้ทำงานในห้องไหม
“ก็ต้องทำแหละ เพราะว่ามันไม่มีห้องอื่น แต่พอมาอยู่ห้องนี้ เราก็จัดในสไตล์ของเรา คือห้องนอนเราที่บ้าน ผ้าม่านก็พ่อเลือก พื้น พ่อก็สั่งทำทั้งบ้าน จะมีแค่เฟอร์นิเจอร์บางอย่างที่เราไปซื้อมาเพิ่มเพื่อใช้งาน แต่ว่ามันก็จะไม่ได้ฟิตกับห้อง ผ้าม่านสีทอง ความแกรนด์ของผู้ใหญ่”
คิดว่าตัวเองเป็นคนอย่างไร
“เป็นคนเข้ากับคนอื่นง่าย แคร์คนอื่น เลยเป็นคนคิดมาก”
คิดว่าห้องนี้เหมือนตัวเองไหม
“ไม่เหมือน แต่ว่ามันเป็นห้องที่สบายใจที่จะอยู่”
ปกติใช้ห้องนอนทำอะไรบ้าง
“ถ้าห้องนี้ก็เปิดหนังดู เราซื้อโปรเจกเตอร์มา แต่ถ้าเป็นห้องนอนที่บ้านไม่อ่านหนังสือก็เล่นโทรศัพท์ ดูหนัง เป็นคนไม่ค่อยทำอะไรในห้องนอน”
ชอบอะไรมากที่สุดในห้องนี้
“ตุ๊กตา เป็นตุ๊กตาม้าที่เอามาจากบ้านชื่อ Stephanie ตัวนี้อยู่มาปีกว่าๆ เป็นตัวที่แฟนซื้อให้ อ้อนวอนนานมากกว่าจะได้”
ตุ๊กตาที่เอามาด้วยมันทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ที่บ้านไหม
“จริงๆ ชอบอีกตัวที่อยู่ที่บ้านมากกว่าชื่อ ภาพพิมพ์ มันนุ่มกว่าแล้วมันก็พอดีเวลากอด แต่ว่าตัวนั้นไม่อยากเอามา เพราะว่ากลับไปบ้านจะได้มีไว้กอดที่บ้านอีกตัวนึง ก็เลยเอาตัวนั้นไว้ที่บ้าน สุดท้ายตัวนี้ก็ไม่ได้กอดขนาดนั้น จะกอดหมอนข้างมากกว่า แค่เอาไว้ให้รู้ว่ามี มันก็สบายใจขึ้น”
ความฝันกับ Multiverse
“ไม่เคยคิดเลยนะว่าจะมาเป็นครู เอาจริงๆ เราอยากเป็นนางแบบ เพราะเราก็สูง อยากใส่เสื้อผ้าก่อนคนอื่นด้วย อยากเดินฉับๆ ในรันเวย์ ตอนเด็กๆ เราก็เคยไปอยู่ในเอเจนซี่นะ แต่ว่าเราคงไม่ได้ชิคขนาดนั้น”
