คุณเจ (นามสมมติ)
ฉันรู้สึกชาขึ้นสมอง กรีดร้องเหมือนคนบ้าต่อหน้าครอบครัวที่อยู่กันพร้อมหน้า
ประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินก่อนที่ฉันจะกรีดร้องคือ “แม่ หนูอยากกินไข่เจียว” จากลูกวัย 4 ขวบ ส่วนน้าผู้หวังดีกับฉันเสมอแนะนำว่าฉันควรทำอะไร
ขณะที่ฉันกำลังต่อสู้กับคนกับงานที่ฉันอดทนมานานกว่า 4 ปี และฉันกำลังพ่ายแพ้ ฉันตะโกนให้เขาทำเองสิถ้าเก่งนัก ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ฉันไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว
ฉันร้องไห้ตะโกนคลั่ง ลงไปดิ้นกับพื้นเหมือนคนบ้า ฉันโทรหาเพื่อนให้มารับฉันออกจากตรงนี้ที ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้ขนาดนี้
ตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงวันนี้ ฉันคิดว่าฉันดีขึ้นแล้ว แต่ไม่ใช่เลย ฉันไม่อยากทำงาน และฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะทำอะไร ฉันไม่มีใครที่เข้าใจและช่วยฉันได้เลย คำปลอบใจสารพัดมันจบด้วยเหตุผลคือฉันต้องทนทำงานต่อไปเพื่อลูกเพื่อครอบครัว มันเหมือนมีทางออกอื่นแต่มันก็เสี่ยงเกินไปสำหรับชีวิตตอนนี้ สามีก็ตกงาน ลูกกำลังจะเข้าเรียน
ฉันว่าปัญหาของฉันมันช่างดูเล็กน้อยเหลือเกิน แต่ทำไมฉันหดหู่และอยากร้องไห้ตลอดเวลา ฉันเคยเป็นคนร่าเริงและสนุกสนานมากๆ คนคนนั้นมันหายไปนานมากๆ นานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ตอนนี้ฉันอยากได้เทวดาสักคนที่จะมาดึงฉันออกไปจากตรงนี้ที แล้วพาฉันคนเดิมกลับมา
___________________________
คุณไม่สบายค่ะ และอาจไม่สบายมาสักพักแล้วก่อนจะมาถึงจุดนี้ที่คุณเริ่มเกรี้ยวกราด คุณจำเป็นต้องปรึกษาจิตแพทย์นะคะ
และคุณไม่ได้เป็นบ้าค่ะ ในโลกสมัยใหม่การป่วยทางใจเป็นเรื่องปกติมาก เหมือนเป็นหวัด แพ้อากาศ แพ้อาหาร เพียงแต่เราเพิ่งจะยอมรับกันมากขึ้นว่าจิตใจก็ป่วยได้
และคุณไม่ได้เป็นบ้าค่ะ ในโลกสมัยใหม่การป่วยทางใจเป็นเรื่องปกติมาก เหมือนเป็นหวัด แพ้อากาศ แพ้อาหาร เพียงแต่เราเพิ่งจะยอมรับกันมากขึ้นว่าจิตใจก็ป่วยได้
บางครั้งคนจะคิดว่าตัวเองแค่เครียด และจริงๆ หลายครั้งที่คุณอาจแค่เครียด แต่ขอให้ปรึกษาหมอค่ะ หมอจะดูว่าคุณยังรับมือได้ไหมจากคุณภาพการจัดการชีวิตประจำวัน เช่น คุณนอนหลับได้ไหม ดีไหม คุณภาพอย่างไร รูปแบบการกินเป็นอย่างไร เยอะไป น้อยไป เสียการควบคุมตัวเองบ่อยไหม หรือซึมเซาจริงจังหนักหนาแค่ไหน หลีกเลี่ยงผู้คนไหม จมกับความคิดไม่สร้างสรรค์มากไปหรือไม่ หมอจะประเมินให้คุณ และหาทางช่วยคุณ
โปรดเข้าใจว่ามีหลายกรณีที่อาจทำให้คุณกลายเป็นมนุษย์ฉุนเฉียว ไม่ว่าจะเป็นฮอร์โมน วัยทอง อัลไซเมอร์ ไทรอยด์ทำงานผิดปกติ จนถึงปัญหาการมองเห็นภาพและการได้ยิน และแน่นอน… ใจไม่สบาย
ถ้าจิตใจป่วยหรืออ่อนแอ ในอันดับแรก คุณอาจต้องรับยา น้อยที่สุดคือลดความเครียด ช่วยนอนหลับได้และดี ทานอาหารปกติ… ไม่มากไปน้อยไป สงบ อารมณ์คงที่ขึ้น และควบคุมทั้งอารมณ์ที่ดีและไม่ดีได้ ช่วยให้มีความกระตือรือร้นกลับคืนในระดับที่สามารถจัดการชีวิตประจำวันได้ดี
อันดับต่อไป หลังจากใช้ยาช่วยให้ควบคุมตัวเองได้ดีขึ้นแล้ว ขอให้ไปพบนักจิตวิทยา ซึ่งจะเป็นคนดูว่าที่มาของปัญหาของความป่วยใจมาจากไหน ความเกรี้ยวกราดของคุณอาจปรากฏตัวขึ้นเพราะถูกกระตุ้นโดยปัญหารุมเร้า ซึ่งมีความเป็นไปได้มากที่หลังจากรับยาสักพักก็จะหายดีกลับเป็นคนเก่า แต่หลายครั้งนี่เป็นแค่ตัวกระตุ้น ปัญหาหลักฝังลึกอยู่ข้างในคุณมานานแล้ว อาจจะตั้งแต่เด็กในรูปของบาดแผล รวมทั้งทัศนคติที่อาจผิดพลาดไม่ว่าจะมาอย่างไรก็แล้วแต่ด้วย นักจิตวิทยาจะช่วยให้คุณเข้าใจและรับมือกับตัวคุณเองได้ดีขึ้น …ขั้นตอนนี้อาจต้องทำซ้ำๆ และยาวนานสักหน่อย แต่เป็นขั้นตอนที่ดีกว่าการใช้ยามาก
ขอให้รีบค่ะ อย่าวางใจ อย่าปล่อยให้ตัวเองไปถึงจุดที่ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยหรือที่เรียกกันว่าเบรคดาวน์ ศัพท์ชาวบ้านหน่อยก็สติหลุด เพราะการรักษาที่ตามมาจากจุดนั้นจะยากและยาวนานกว่าเดิมหลายเท่า
ทั้งนี้ขอให้เข้าใจด้วยว่า ทั้งจิตแพทย์และนักจิตวิทยาที่คุณพบ… ถ้าช่วยคุณไม่ได้ ไม่รู้สึกดีขึ้น ก็ขอให้เปลี่ยนคนใหม่ ไม่ใช่ทุกหมอและทุกนักจิตวิทยาจะเหมาะกับทุกคนป่วย กว่าจะลงตัวและรู้สึกดีขึ้น คุณอาจต้องเปลี่ยนหลายคน
ชีวิตเป็นสิ่งมีค่าเดียวที่คุณมี ได้เป็นเจ้าของจริงๆ และจากที่คุณเล่า ที่ผ่านมามันก็เป็นชีวิตที่ดีพอที่จะต่อสู้เพื่อ ยิ่งกว่านี้ในชีวิตที่ดีนี้ก็ยังมีคนที่คุณรักและรักคุณมาก ทั้งสามี ลูก เพื่อนฝูง และครอบครัว …สู้เพื่อพวกเขาด้วยค่ะ
ชีวิตเป็นสิ่งมีค่าเดียวที่คุณมี ได้เป็นเจ้าของจริงๆ และจากที่คุณเล่า ที่ผ่านมามันก็เป็นชีวิตที่ดีพอที่จะต่อสู้เพื่อ ยิ่งกว่านี้ในชีวิตที่ดีนี้ก็ยังมีคนที่คุณรักและรักคุณมาก ทั้งสามี ลูก เพื่อนฝูง และครอบครัว …สู้เพื่อพวกเขาด้วยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ได้หมอที่เข้ากับคุณได้ดี มีวิธีการเหมาะสมที่จะช่วยให้คุณกลับเป็นคนเดิมเร็วๆ
| หมายเหตุ : ใครอยากถาม อยากเล่า อะไร พี่แหม่ม แม่แหม่ม หรือป้าแหม่ม สามารถส่งและหรือเล่ามาได้ที่กล่องข้อความของเพจเฟซบุ๊ค mappa หรือ อีเมล์ mappalearning@gmail.com ทีมงานจะรวบรวมนำไปเป็นวัตถุดิบสำคัญแล้วส่งต่อให้พี่แหม่มค่ะ เพราะคอลัมน์นี้ตั้งต้นจากผู้อ่านไม่ใช่ผู้เขียน |
