- ถ้าเมืองเข้าใจ การใช้ชีวิตคงไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอย่างที่ใครบอกกัน
- mappa พาสัมผัสบรรยากาศงาน ‘Siam Square Walking Street’ กลับมาใช้ชีวิตของคนทุกเพศ ทุกวัย ทุกความสัมพันธ์บนถนนสายกิจกรรมแห่งใหม่ในกรุงเทพฯ
- พื้นที่สาธารณะแห่งนี้จึงไม่ใช่ ‘คนแปลกหน้า’ แต่เป็น ‘เพื่อน’ ที่เข้าใจ เ เราจึงรู้สึกอยากออกไปใช้ชีวิตมากกว่าที่เคย
เพราะเมืองเข้าใจ เราเลยอยากตื่นมาใช้ชีวิต
ทุกคนต่างต้องการชีวิตที่มีความหวัง ความสุข และเลือกได้เอง แต่ที่ผ่านมา เมืองมีแต่พื้นที่ก่อสร้างตึก รถ ถนน และทำตามคำสั่งราชการ เราจึงไม่เคยรู้ว่าเมืองเข้าใจเราแค่ไหน
แต่วันนี้เมืองเปิดพื้นที่ให้เราได้ใช้ชีวิตในแบบที่เราต้องการและโอบรับความหลากหลายของผู้คน
เพราะเมืองก็ไม่ต่างจากคน หากวันหนึ่งมีคนที่เข้าใจแล้วนั่งอยู่ข้างๆ เรา การใช้ชีวิตก็คงไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอย่างที่ใครบอกกัน
mappa พาทุกคนไปสัมผัสบรรยากาศงาน ‘Siam Square Walking Street’ ถนนสายกิจกรรมแห่งใหม่ในกรุงเทพฯ ที่มีทั้งร้อง เล่น เต้น คุย ได้อย่างอิสระ
ทั้งยังเป็นการกลับมาใช้ ‘ชีวิต’ ของคนทุกเพศ ทุกวัย และทุกความสัมพันธ์ ผ่านเสียงดนตรี เสียงเพลง การเต้นที่สร้างสรรค์และเป็นตัวเอง
ไม่ว่าจะเป็นผู้สูงอายุที่มาเดินเล่น เด็กมัธยมที่กลับมาเติมเต็มความสุขวัยเรียน กลุ่มนักเรียนค่ายอาสาที่รักในเสียงเพลง คู่รัก คนทำงาน หรือคนรักสัตว์ พวกเขาคือคนที่มารวมตัวกันเพื่อปลุกชีวิตที่หลับใหลให้กลับมามีความสุขอีกครั้ง
พื้นที่สาธารณะแห่งนี้จึงไม่ใช่ ‘คนแปลกหน้า’ แต่เป็น ‘เพื่อน’ ที่เข้าใจ เพราะถ้าเมืองเข้าใจเราแล้ว เราจึงรู้สึกอยากออกไปใช้ชีวิตมากกว่าที่เคย
กลุ่มนักเรียน (ม.ปลาย): การ์ตูน (นักเรียนชั้นม.5) และเพื่อน
“พื้นที่สร้างความทรงจำและคืนเวลาที่หายไป”
“ช่วงโควิดน่าเบื่อมาก ต้องอยู่บ้าน เรียนออนไลน์ เรียนมา 5 วันมันก็เครียด ไม่ได้ทำอะไรเลย หนูยังรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ม.3 ทั้งๆ ที่ตอนนี้อยู่ม.5 แล้ว เพราะหนูไม่ได้อยู่กับเพื่อน ไม่ได้ออกมาเที่ยวตามวัยในตอนนั้น”
‘เพื่อน’ คือองค์ประกอบสำคัญที่ชีวิตวัยรุ่นของ ‘การ์ตูน’ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 คิดว่าไม่ควรขาดไป แต่สถานการณ์ 2 – 3 ปีที่ผ่านมาขีดเส้นแบ่งให้เธอและเพื่อนต้องห่างไกลกัน
“การได้อยู่กับเพื่อนก็เป็นประสบการณ์วัยรุ่นที่หนูรู้สึกว่าเราขาดไปไม่ได้ พอได้ออกมากับเพื่อนแบบนี้ก็รู้สึกว่าได้ทำอะไรที่สบายใจขึ้น”
ก่อนจะแยกย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัย การ์ตูนและเพื่อนขอย้อนมาเก็บเกี่ยวช่วงเวลาด้วยกัน ให้เป็นความทรงจำที่ครั้งหนึ่งเราเคยเจอ ฟังเพลง และร้องไห้ไปด้วยกันที่นี่
“การได้อยู่กับเพื่อนก่อนจะแยกย้ายกันไปต่อมหา’ลัยคือความทรงจำที่ดีมาก ช่วยเติมเต็มช่วงเวลาของวัยรุ่นที่หายไป ทำให้หนูมีความสุขมากเลย”
เด็กที่กำลังฟอร์มวงดนตรี
“พื้นที่แสดงสด”
“ขอแค่ให้เขาใส่ใจกับพวกเรามากขึ้นอีกหน่อยครับ อยากให้ซัพพอร์ตในสิ่งที่พวกเราต้องการ”
เสียงจากแก๊งนักดนตรีวัยมัธยมที่กำลังอยู่ในช่วงฟอร์มวง การได้พื้นที่ที่พวกเขาสามารถโชว์เสียงดนตรีถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี
“บางคนไม่ได้อยากเล่นเพลงลง YouTube หรือ TikTok อยากแสดงสดๆ มากกว่า พื้นที่ตรงนี้มันก็ช่วยสนับสนุนได้ ใช้เป็นพื้นที่สำหรับฝึกฝีมือตัวเอง และเก็บเกี่ยวประสบการณ์จากการแสดง”
ผู้ปกครอง
“พื้นที่สบายใจของแม่”
“แม่ว่ามีพื้นที่แบบนี้มันดี ช่วยให้เด็กๆ กล้าแสดงออกด้วย ได้มาลองทำกิจกรรม ทำในสิ่งที่เขาชอบ”
ขณะที่รอลูกเดินเล่นกับเพื่อน ‘คุณแม่’ ก็แวะมาเดินเล่นฟังเสียงดนตรีจากเด็กๆ ถึงไม่ได้ฟังเพลงแนวเดียวกัน แต่ความมันส์ที่แผ่ออกมาเราต่างสามารถสัมผัสกันได้
“โรงเรียนที่ลูกแม่เรียนอยู่ก็จะมีมหกรรมดนตรีให้เด็กนักเรียนมาจัดกันเองสนุกๆ เหมือนกัน”
“เล่นดนตรีกับเรียนหนังสือมันทำควบคู่กันไปได้นะ แค่ว่าเราต้องมีความรับผิดชอบในหน้าที่ของเราเองด้วย”
คุณแม่อยากฝากว่านอกจากทำพื้นที่แบบนี้ให้กระจายแล้ว อยากให้ช่วยดูแลเรื่องการเดินทางและความปลอดภัย เพราะเด็กบางคนอยากมาเอง แต่พ่อแม่ก็เป็นห่วง ถ้ามีมาตรการที่ช่วยรักษาความปลอดภัย ก็ทำให้ทุกฝ่ายเบาใจขึ้นเยอะ
เด็กคัฟเวอร์: วง HYZE (cover Enhypen)
“พื้นที่ที่ใครๆ ก็ปล่อยของได้”
พื้นอาจสะเทือนเพราะดนตรีบรรเลงและคนฟังโยกตัวไปมา ถนนอีกฟากหนึ่งพื้นก็กำลังสั่นไม่แพ้กัน จากสเต็ปของหล่านักเต้นโคฟเวอร์ที่มาปล่อยของให้เราดู
“พวกเราเริ่มต้นการเต้นคัฟเวอร์จากการความชื่นชอบศิลปิน อย่างเราก็เริ่มจากการที่ชื่นชอบวง SEVENTEEN และ Wanna One แล้วก็ค่อยๆ ติดตามวงอื่นเพิ่มขึ้น ตอนนี้พวกเราก็กำลังคัฟเวอร์วง Enhypen อยู่ครับ”
คุณครูสอนเต้นที่แบ่งเวลาส่วนหนึ่งมาฟอร์มวงเต้นคัฟเวอร์ตามศิลปินที่ชอบ พอเขาอยู่มาตั้งแต่ยุคที่เต้นตามพื้นที่ว่างในห้าง เช่าห้องเต้น หรืออัดคลิปลงโซเชียล จนวันนี้ที่มีพื้นที่ให้พวกเขาได้ออกมาโชว์สเต็ปแดนซ์รวมกัน
“ตอนที่ดูศิลปินที่เราชอบแสดงบนเวที เรารู้สึกว่าเขาเท่มากเลย อยากจะเท่แบบนั้นบ้าง พวกเราก็เลยอยากถ่ายทอดผลงานศิลปินออกมาให้คนอื่นได้รับรู้เหมือนกัน เราเลยพยายามพัฒนาทักษะการเต้นให้มากขึ้น”
“อยากขอบคุณที่จัดพื้นที่แบบนี้ ให้เราได้ทำในสิ่งที่ชอบ สิ่งที่เราเป็น และเปิดโอกาสให้คนอื่นๆ มา joy กัน”
เจ้าของน้องหมา: คุณเจ้าของกับน้องดุ๊กดิ๊ก
“พื้นที่ผ่อนคลายทั้งกับนายและทาส”
ไม่ใช่แค่คนที่อยากได้ public space เท่านั้น แต่สัตว์เลี้ยงเองก็ต้องการเช่นกัน
“ผมว่าสถานที่สำหรับพาสัตว์เลี้ยงไปผ่อนคลายในกรุงเทพฯ ยังมีน้อยนะ ทั้งๆ ที่มีคนเลี้ยงน้องหมาน้องแมวเยอะเลย”
สถานที่ที่จะพาน้องหมาไปเที่ยวด้วยน้อย แต่วันนี้เขาพาน้องหมามาฟังเพลง เดินเล่นสยามด้วยกัน
“บางคนอาจจะไม่ได้ชอบสัตว์เลี้ยงของเรา อาจจะกลัวหมา เจ้าของก็ไม่กล้าให้น้องมาเดินเล่นเต็มที่ ถ้าแบ่งโซนหรือสร้างเป็น space ที่มีสนามพื้นหญ้าไว้รองรับสัตว์เลี้ยงโดยเฉพาะก็คงดี อาจมีร้านขายขนมไว้ให้ซื้อป้อนน้องหมาน้องแมว รู้สึกว่ามันครบครันดีนะครับ ช่วยให้น้องผ่อนคลายด้วย”
ผู้ประกอบการ
“พื้นที่ทำมาหากิน (สักที)”
“ผมว่าดีนะ มีคนบอกเหมือน ‘เมียงดง’ ที่เกาหลี”
โควิดที่ทำให้ย่านการค้าหลายที่ซบเซาเพราะไม่มีคนมาเดิน วันนี้กลับมาคึกครื้นอีกครั้ง
‘คุณลุง’ เจ้าของร้านเสริมสวยในสยาม ดีใจที่บรรยากาศสยามครั้งเก่ากลับมาอีกครั้ง เด็กๆ ได้พื้นที่แสดงออก ร้านค้าก็แฮปปี้ที่คนมาจับจ่ายซื้อของอีกครั้ง
“วัยรุ่นจะมากันเยอะช่วงศุกร์ – อาทิตย์ครับ ส่วนวันธรรมดาก็ปกติ แต่โอเคกว่าเมื่อก่อนเยอะ”
“มีงานจัดแบบนี้ดีเลย ร้านค้าอื่นๆ ก็บอกว่าดีหมด ทุกคนชอบ เพราะคนเยอะ กำลังซื้อก็เยอะตาม”
คู่รัก
“พื้นที่สีชมพู”
“สมัยก่อนไม่ได้มีที่ให้ไปเยอะ นัดเจอกัน กินข้าว ชอปปิ้ง เย็นก็กลับบ้าน พอมีพื้นที่แบบนี้เราก็อยู่ด้วยกันต่อได้นานขึ้น มีกิจกรรมให้ทำร่วมกันมากขึ้น ได้เห็นน้อง ๆ ออกมาแสดง มาเล่นดนตรี มันน่าตื่นตาตื่นใจมากกว่า”
ถ้าพื้นที่อำนวย เราก็มี ‘ความรัก’ ได้ เช่นคู่ของ ‘จูเนียร์’ และ ‘เกรซ’ ที่พวกเขาได้สถานที่เพิ่มไว้สำหรับเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
น้องเปิดหมวกทำค่ายอาสา: มาร์วิน IG: Kidsd.volunteer
“พื้นที่ของ active citizen”
นอกจากมาปล่อยของ ใช้สถานที่เพื่อวัตถุประสงค์ต่างๆ รวมถึง ‘เปิดหมวก’ หาเงินทำค่ายของเหล่านักศึกษาปีหนึ่งกลุ่มนี้ ที่ร่วมตัวก่อตั้งกลุ่ม Kidsd.volunteer เพื่อหาเงินทุนในการออกค่าย
วิธีหาทุนมีหลากหลาย แต่วิธีที่คนในกลุ่มส่วนใหญ่ชอบคือ การเปิดหมวกเล่นดนตรี เหมือนยิงนกสองตัวที่ได้ทั้งทุนและความสนุกจากการทำสิ่งที่ชอบ
“มันยากตรงที่ไม่ค่อยมีพื้นที่ให้เด็กมาแสดงความสามารถ การที่สยามมาพีคช่วงนี้ เป็นโอกาสที่ดีที่จะเป็นต้นแบบให้ที่อื่นๆ คิดทำอะไรแบบนี้บ้าง
“อยากให้มีพื้นที่ที่ซัพพอร์ตให้เด็กได้ทำกิจกรรมหลากหลายขึ้น ไม่ใช่แค่เปิดหมวกร้องเพลง บางคนอาจจะอยาก cover dance หรือวาดรูป”
“ถ้ารู้สึกว่าตัวเองเสียงไม่ดี หรือไม่มีความมั่นใจที่จะร้องเพลง เราอยากบอกให้รู้ไว้ว่า แค่กล้าที่จะเริ่ม กล้าที่จะทำ มันคุ้มค่าแน่นอน” นักศึกษาปีหนึ่งให้กำลังใจทิ้งท้าย
แก๊งคุณป้า 3 พี่น้อง
“พื้นที่ของรุ่นใหญ่”
บอกเลยว่าเห็น ‘พี่ๆ’ ทั้งสามในงานต้องเหลียวมอง น่าเสียดายที่ไม่ได้นั่งคุยกัน แต่ตากล้องของเราไม่ลืมที่จะเก็บภาพน่ารักๆ พวกเขามาฝากนะ
คุณนักสเก็ตช์ภาพ
“พื้นที่สำหรับเก็บความทรงจำ”
บางทีความทรงจำก็ถูกเก็บไว้ในรูปแบบ ‘ลายเส้น’ บันทึกช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นด้วยปลายปากกา
